De dag begint stralend: strakke blauwe lucht, geen zuchtje wind en een vlak zeetje. Niets lijkt dus een uitstekende walvistocht in de weg te staan. Als we ons bepakt met fotocamera en zonnebrand melden bij de incheckbalie van Whale Watch Kaikoura blijkt er echter een geheel andere factor mee te spelen: de walvissen zijn niet thuis. Hoe ze dat weten wordt ons niet helemaal duidelijk, maar er rest ons niets meer dan een reschedule naar morgenochtend vroeg. Om kwart voor 7 paraat zijn in een hernieuwde poging om te reuzen te zien. Dit laat overigens wel een iets ander licht schijnen op het wapenfeit dat ze 95% kans geven op het zien van walvissen. Als je alleen uitvaart als ze zeker weten in de buurt zijn, is de 95% eigenlijk nog een slechte score…
We hadden ons gisteren al door de (Nederlandse) dame van de plaatselijke i laten voorlichten en dus is plan B heel snel gemaakt. Voor Kaikoura ligt namelijk een prachtig schiereiland en daar loopt een wandeling van zo’n 3,5 uur over. Dat het een hele mooie wandeling wordt mag blijken uit het feit dat we 6 uur later weer voet zetten in Kaikoura. We gaan op pad als vrijwel uit het niets een dikke zeemist op komt zetten. De blauwe lucht maakt plaats voor een koude klamme sfeer met spookachtige flarden die je omsluiten. De wereld wordt opeens heel klein, maar niet klein genoeg om de branding en een paar meter erachter te zien. Opeens zie ik een groep Dusky dolfijnen die heel relaxt en sierlijk door de baai zwemmen. Het blijven prachtige beesten om te zien!
Even verder begint de mist iets op te trekken, net genoeg om bij een koffietentje op het terras te kunnen zitten. Extra goede reden om er even te blijven zitten is het feit dat er een surrogaat Sjaak op het terras zit. Hij is weliswaar 2 keer zo dik (en natuurlijk lang niet zo mooi en lief als de echte Sjaak…) maar de maniertjes zijn zo herkenbaar. De tocht gaat door en op de kop van het schiereiland komen we in een kolonie Nieuw-Zeelandse zeehonden terecht. Her en der liggen ze in de meest luie poses uit te rusten, totaal onaangedaan door alle aandacht. De mist is intussen opgetrokken en dus hebben zicht op de zee om ons heen, dus altijd met een schuin oog in de gaten houden of er geen walvis te zien is…
Achter de baai rijzen enorme bergen omhoog met besneeuwde toppen, een prachtig contrast, zeg maar Zwitserland aan Zee, een prachtig decor voor een prachtige wandeling. Eenmaal terug in Kaikoura verwennen we onszelf met een lekker biertje en de lokale variant van de bitterbal, namelijk de broccolibal. Smaakt een stuk beter dan het klinkt. Terug op de camping besluiten we een hot tub te regelen om ook de vermoeide spieren te verwennen. Intussen is het donker, zijn de gordijnen dicht, staat er een lekker muziekje te spelen, gaan we zo het bed in stelling brengen, want morgen gaat de wekker akelig vroeg…