Met pijn in het hart nemen we vandaag afscheid van onze berg. Hij was er altijd bij het opstaan, het eten en als we gingen slapen. we zullen hem missen!
Nu op naar de volgende fase van onze reis: Punta Arenas.
We hebben gelukkig net genoeg benzine om het enige tankstation in de buurt te halen in Puorto Natales, 60 km verderop. Dit dankzij Paulien, die een mannetje kent die ons voor een zacht prijsje aan de benodigde benzine kan helpen. Dus met een volle tank en een zonnetje op onze bol, vertrekken we naar Punta Arenas.
Ons plan is om voor Punta Arenas af te slaan richting een pinguïn kolonie, maar de saucijzen broodjes die we nemen als lunch brengen ons dusdanig van slag dat we de eerste afslag missen en de 2e blijkt gesloten. De broodjes bestaan uit een soort stopverf met daarin ham, kaas en niet te vergeten een koude knakworst. Niet zo vreemd dat je dan dingen gaat missen.
Het stadje blijkt groter dan gedacht, maar na enige omzwervingen en elkaar even kwijt te zijn geweest, halen we toch onze eindbestemming. Het inchecken verloopt soepel en al snel kunnen we het centrum in. Snel wat kleine zaken kopen om vervolgens weer aan te komen op het punt: hoeveel peso’s hebben we nog en wat hebben we nodig. Eerst langs de I (de VVV) om te vragen hoeveel de overtocht gaat kosten en hoe laat deze vertrekt. De vriendelijke man achter de balie legt het allemaal rustig aan ons uit en verbaasd zich net als ons over het mooie weer van de afgelopen tijd, als ik aangeef dat het door ons komt, knikt hij begrijpend: een supergroep.
Omdat alles voor 18:00 gereserveerd moet worden, racen onze eigen Waldorf en Stadler in een taxi weg en besluit de rest te gaan shoppen. Cyriel heeft nog wat op zijn lijstje staan, maar nergens de juiste winkel te vinden, dan maar een drankje doen in de loungebar. Hetzelfde briljante idee hadden de 2 anderen ook toen we even navraag deden waar ze bleven.
Langzaam is het tijd geworden voor het diner en kiezen we voor een klein tentje, aangezien de aanbevolen eetgelegenheid een beetje prijzige indruk maakt. Na een lekkere en gezellige maaltijd belanden we met wat alcoholische versnaperingen in de wifi hoek van ons hotel. We doen nog even een korte cursus Spaans voor beginners: Unas appapas (appel), unas pepperas (peer), unas paguares papouras papieras (toiletpapier). Volgens ons niet echt correct Spaans, maar dan kan ook aan de wijn liggen. Na een uurtje houden we het voor gezien want we moeten vroeg op voor de pont (08:00 aanwezig) dus een goede nachtrust is nodig.
Helaas denken het hotel, het personeel en sommige gasten daar totaal anders over; het hotel is gemaakt van spaanplaat dat geluid lijkt te versterken, het personeel heeft de hele nacht nodig om 6 tafeltjes voor 4 personen te dekken en sommige gasten komen of laat binnen of gaan vroeg weg. Dit samen zorgt er voor dat de gelukkigen onder ons enkele uurtjes slapen en de anderen niet slapen, maar ja soms zit het mee en soms zit het tegen.
“Quien se apura en la Patagonia pierde el tiempo”
(Wie zich haast in Patagonië verliest tijd)