No worries!

De Groene Draak lonkt…

Over het algemeen is het een goede gewoonte om de top toeristenattracties van een land met de nodige voorzichtigheid te bekijken. In Nederland hebben we het bijvoorbeeld over Volendam, de Keukenhof of de Wallen. Drie attracties die wat mij betreft exemplarisch zijn voor te vermijden tijdsverdrijven. Daarom is het met enige achterdocht dat Hobbiton (nummer twee attractie in aantal bezoekers) in ogenschouw genomen werd. Maar gisteren heeft het enthousiasme van Patricia en Jan-Bert over deze activiteit mijn achterdocht doen verdampen. Dus zijn we op weg naar de filmset van zowel The Hobbit als Lord of the Rings. Het had nogal wat voeten in aarde om er binnen te komen, want vooraf boeken bleek noodzakelijk en dat hadden we niet gedaan. Om 11 uur ’s avonds wordt er druk gezocht op internet naar een mogelijkheid en verrassend genoeg blijkt er nog een optie. Als we namelijk niet bij de attractie starten maar in een plaatsje zo’n twintig kilometer verder op, krijgen we een gratis transfer maar vooral: is er nog plaats. Het business model van deze constructie wordt mij niet duidelijk maar zoals mijn moeder vroeger zei: vraag niet hoe het kan, profiteer ervan!

Als die-hard Tolkienfans zijn we erg benieuwd naar wat ons te wachten staat. Dat blijkt een geoliede machine te zijn met een bijna met militaire precisie uitgevoerde logistiek. Als we aankomen op het parkeerterrein staat de gids al klaar om ons te vergezellen naar het heilige der heiligen. Hij heeft veel standaard ingestudeerde grappen, maar doet het wel op een sympathieke manier. De aankomst bij de Shire (voor de NL lezer van het boek: de Gouw) is een feest der herkenning. “Rolling green hills” (kan geen adequate vertaling bedenken) strekken zich voor ons uit met her en der ronde deuren, schoorsteentjes en kleine raampjes zitten her en der in de heuvels. De enorme feestboom waar Bilbo zijn knalfeest heeft gegeven voor zijn 111ste verjaardag domineert de vallei en bovenaan de heuvel Bag End (NL: Hobbitstee). Boven op Bag End is een enorme boom te zien die volledig vals blijkt te zijn. De opnamevolgorde van de films bleek hier een verstorende factor. Voor de opname van Lord of the Rings stond er een prachtige eik die prima zijn filmrol vervulde, maar voor de opname van de Hobbit moest de arme plant opeens 60 jaar jonger zijn. Dat bleek een te grote uitdaging dus eindigde de arme boom als brandhout en werd er een jongere variant in elkaar gekantklost. 200.000 bladeren werden er met de hand op gemonteerd. Money buys everything…

Een gemberbiertje in de Green Dragon besluit de toer. Terugkijkend een tijdsverdrijf dat ik niet had willen missen, mister Frodo!

Wij lunchen met de lokale specialiteit namelijk hartige taart, hier iets minder lekker betiteld als pies. Toch smaakt ‘ie prima! Dan wordt het tijd voor rotte eieren. We moeten er wel dik een uur voor in de auto zitten, maar dan worden we beloond met de niet te missen geur! Rotorua is de plek en geothermische activiteiten zijn overal. In het park staan om de haverklap hekken die kokend hete poelen, bubbelende modderbaden en stenen waar op zijn tijd een puf stinkende stoom naar boven komt. In sommige tuinen komt midden in het grasperk een stoomwolk naar boven. Als we door de hoofdstraat met veel terrassen en winkelende mensen rijden speelt in mijn hoofd de Dijk: “Dansen op de vulkaan”… Hopelijk houden we het beneden nog een paar dagen rustig….