Er zijn van die dagen dat je niet kunt wachten om je verhaal te delen. Spectaculaire gebeurtenissen, prachtige avonturen en ongelofelijke belevenissen… Vandaag is zeker niet zo’n dag. Invercargill, de meest zuidelijke stad van Nieuw-Zeeland maar meer ter zake in deze, op Ushuaia na de dichtstbij Antarctica gelegen stad. Kortom: het is hier winderig, koud en nat. Het bed is dus eigenlijk de beste plek om te zijn. Maar ook daar kun je niet tot in den treure mee door gaan, dus draaien we rond een uur of 11 SH99 op: State Highway 99. Hij brengt ons, ondanks nogal wazige routekeuzes van TomTom, langs saaie lange wegen die qua aantrekkingskracht kunnen wedijveren met de Flevopolder, naar Te Anau, de uitvalsbasis voor een verkenning van Fjordland. Een woest, onherbergzaam gebied waar feitelijk twee wegen zijn, die alleen maar te danken zijn aan twee waterkrachtcentrales. 
En waterkracht hebben ze hier zeker. Per jaar valt er in Fjordland 9000mm regen oftewel 9 meter. We shoppen een beetje rond om te zien hoe we de fjorden hier beste kunnen bezoeken. Doubtfull Sound valt af vanwege een prijskaartje van 200+ euro voor een daagje. Milford Sound is een betere optie en na lang wikken en wegen maken we een keuze en boeken een rondvaart waarbij we zelf de 110 kilometer naar de Milford Sound gaan overbruggen met het busje. Het vinden van een overnachting lukt met de hakken over de sloot. De dames van de receptie verzuchten dat ze liever een stortbui hebben in plaats van deze Kiwi-drizzle…Rare jongens die Kiwi’s! We eindigen niet op de allerlaatste plaats, na ons worden er nog 3 campers op het plantsoentje voor de receptie gepropt. Duimen dat de weersvoorspelling voor morgen kloppen en dat we één van de 50 regenloze dagen per jaar mee gaan maken!