Als ik de eetzaal binnenloop wordt ik door Jerrica (nee, geen schrijffout) begroet met: “Goodmoring Dancemaster”, een zeker niet alledaagse begroeting voor iemand met Gereformeerde benen. Ik krijg een koffie en probeer langzaam de mist uit mijn hoofd te verdrijven. De nacht was pittig dat herinner ik me, maar dat had externe redenen. Een stevige wind, flinke golfslag zorgde ervoor dat het schip flink te keer ging. Geheel autonoom schuiven gordijntjes open en dicht, gaat mijn leesbril aan de wandel en wordt je op je rug gelegd waar je eigenlijk op je zij zou willen liggen. Maar hoe ik in dit bed terecht kwam is nog in nevelen gehuld. Langzaamaan komen er flarden terug: er was een BBQ en de drankjes waren gratis. De BBQ was vanwege het weer een buffet geworden maar dat had geen gevolgen voor de hoeveelheid vlees. Maar de overdaad aan vlees werd ruimschoots geflankeerd door een idem hoeveelheid wijn. Het personeel besluit dat er een feestje moet komen en komt daarvoor hulp zoeken in de Hollandse hoek. En niet te vergeefs…
Tien minuten later staat het overgrote deel van de groep te dansen en als het echt gezellig driegt te worden wordt er zelfs een polonaise in gezet. Zeg maar het soort vermaak waar ik normaal gesproken zo ver mogelijk van weg blijf. Nu vind ik mezelf terug in de eetzaal waar ik mensen aan hun kraag uit de luie stoel trek en naar de dansvloer leidt. Vrijwel iedereen laat zich leiden (wellicht lijden) en het wordt oprecht gezellig. Zeker als we Ali meekrijgen, normaal gesproken met een stiff upperlip en licht Engels onderkoeld. Ze zegt achteraf dat ze zich vast moest houden omdat het schip tekeer ging maar in andermans ogen leek het verdacht veel op een paaldans…
Mijn geheugen wordt stap voor stap opgefrist en ik herinner me de wandeling van gistermiddag. Een wandeling die ik aan mij voorbij liet gaan omdat mijn kleren nog doorweekt waren. Geeft me de tijd om door de enorme stapel foto’s te worstelen. Nog een stap terug en ik bedenk me dat het niet de eerste activiteit is die aan mij voorbij gaat. In de ochtend staan we in duikpakken aan de gangway klaar om te gaan duiken. In de verte zijn de eerste 2 zodiacs te zien die stuiterend in de nevel verdwijnen. De wind wordt steeds sterker, de golven nemen steeds toe en niet geheel onverwachts wordt het “A” woord over de marifoon gesproken door de “Bridge” Abort, abort abort….De zodiacs die al vertrokken zijn worden met de nodig moeite terug aan boord gehaald, de duikpakken worden met tegenzin uitgetrokken en zitten we 20 minuten later in de lounge waar het uitzicht in het Hornsund fjord wel spectaculair is. Enorme gletsjers strekken zich uit in alle uithoeken van het fjord.
Nog een stap verder terug in mijn geheugen en ik herinner me dat Ali ons wakker maakt via de intercom, ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen….
Willem