Allemachtig wat is het toch een pokkestuk vliegen. Voor me op het display een kaartje en we zitten bijna boven India. Nog maar 6 uur te gaan 🙁 op de 57 cm2 die ik als mijn territorium mag beschouwen. Duurt helemaal extra lang omdat de inflight-entertainment het niet doet. Twaalf uur naar een kaartje kijken waarop een klein vliegtuigje tergend langzaam vordert is geen topvermaak. Tot nu toe loopt alles wel prima. Cyriel was zo vriendelijk om op zijn vrije zondagmorgen de wekker te zetten om ons af te leveren op Schiphol. De weegschaal was ons vriendelijk gezind aangezien niet alleen ik, maar ook de koffer een milde vorm van overgewicht vertoont. Maar het gaat vlot de band op, de voucher voor de dagkamer in Kuala Lumpur ligt ook al klaar. Tegenvaller is wel dat ik geen taxfree whisky mag meenemen naar Maleisië: moslims weten echt niet wat ze missen.
Ik zou liegen als ik niet soms moet denken aan het feit dat we met de MH19 vliegen, voorheen bekend onder nummer MH17. Als het kaartje op het scherm laat zien dat de route over de Oekraïne lijkt te gaan, weet ik eigenlijk wel zeker dat dat niet het geval zal zijn maar het valt me wel op. Blijkbaar ben ik niet de enige want de ietwat krakende intercom komt tot leven en de gezagvoerder geeft de meest uitgebreide routebeschrijving die ik ooit in een vliegtuig kreeg: Turkije, Iran, Afghanistan, Pakistan, India…
Intussen is het in Nederland 5 voor 9 ’s avonds, is het in Kuala Lumpur 5 voor 3 ’s nachts, moeten we nog 3.21 uur vliegen, (ik weet het: ik schrijf heel langzaam…) zitten we op 11277 meter hoogte met een snelheid van 895 km per uur, 15 km per uur tegenwind, is het buiten 48 graden onder nul en is de geschatte aankomst tijd 6:16, zijn jullie ook weer op de hoogte. Ik ga maar weer eens een tukje proberen te doen…
