No worries!

Voordeel van een beetje kouder weer is dat je heerlijk uit kunt slapen. Rond een uur of half 9 staan we op en ontbijten in een waterig zonnetje en vertrekken naar de duikschool. Pakken! Het water is zo’n 16 graden en ze duiken hier met enkel 7. Brendon bekent dat het seizoen eigenlijk nog niet begonnen is, de meeste mensen komen als het water rond de 24 graden is. Maar, troost hij ons, dit is wel het beste moment om “ze” te zien. De pakken zijn oud en afgetrapt, te groot of te klein. Er ligt een stapeltje automatensetten ,op een gezellige Hartman stoel, die eruit zien of ze ernstig behoefte hebben aan een servicebeurt. Blij dus dat we onze eigen sets meegesjouwd hebben. We gaan te water en het koude water loopt aan alle kanten mijn pak in. Volgende keer gewoon mijn droogpak mee! Onderwater wordt de kou gauw vergeten. Het zicht is matig, een meter of 6, maar er is prachtig veel te zien. Gelijk onderaan bij de instap zit een spinkrab van een centimeter of 30. Er om heen zitten een paar prachtige naaktslakken, rood, oranje en paars gekleurd. De palen van de oude veersteiger, die zo’n 100 meter de baai insteekt, zijn dik begroeid met sponzen. Sponskrabben, heremietkreeften, zeebaarzen, koraalvlinders en andere voor ons onbekende soorten kruipen of zwemmen rond. Voor ons molenwiekt Brandon om onze aandacht te trekken. Hij heeft ze gespot. We trekken een sprintje en daar zwemt de nummer 1 van het onderwaterwensenlijstje (mooi woord voor Galgje trouwens). De leafy sea dragon, in lelijk Nederlands: de rafelvis. Bizarre “freaks of Nature”: een schattig kopje als een zeepaardje, een gekronkeld lijf en van kop tot teen onder de blaadjes. Hij is groter dan ik gedacht had, zo’n 25 centimeter. Tussen het zeewier, mooi gecamoufleerd zweeft hij rond, niet gediend van te veel aandacht, verrassend snel wegdraaiend van de camera. Maar dan heb je pech met Heijdeveldman want als je wegdraait van de één, kijk je recht in de smikkel van de andere. De camera’s zoemen. Even verderop gebaart Brandon alweer en wederom zwemt er zo’n prachtig beestje rond. Ze zijn zó leuk en mooi, dit is de grote kick van duiken: of het nou om een sepia in Zeeland, een snoek in Maarsseveen of een rafelvis in Zuid-Australië gaat, het onderwaterleven heeft zoveel prachtige verschijningsvormen dat het nooit verveelt.

Zeventig minuten later staan we klappertandend aan de kant. En niet alleen moeten we heel snel opwarmen, ook moet er heel snel een wc aan te pas komen. Kun je met je eigen natpak er nog een ranzige gewoonte op los laten omdat op te lossen, met een gehuurd pak gaat dat te ver. Een sprintje naar de publieke toilet lost dat probleem op. Warm worden kost wat meer tijd, maar het zonnetje is inmiddels doorgebroken en het campertje paraat dus staan we 10 minuten later met uitzicht over een prachtige baai een kopje soep op te warmen.

De tweede duik is een herhaling van zetten maar een echte verslaafde slaat een extra portie LSD (leafy sea dragon) nooit af. De duik is weer prachtig. Ik ben Willem en ik ben verslaafd…