We vertrekken uit Lakes Entrance met een lege tank maar voordat het echt spannend wordt doemt er een General Store op. Achter de balie staat een struise Aussie dame die mij met een meewarige blik duidelijk maakt dat ik eerst moet tanken voor ik af kan rekenen. Het waarschijnlijk door haar zelf opgehangen bord: “Because of petrolthiefes, pay first” is waarschijnlijk ergens in de grijze mist van wat biertjes verdwenen. Als de tank vol is gaan we op weg naar de Great Alpine Road. Beetje ambitieus gekozen naam aangezien de absolute top niet boven de 2300 meter uitkomt, Great Vogezen Road zal wel niet goed gebekt hebben. De weg is mooi, slingert zich omhoog langs bergbeekjes en dichte bossen. In Omeo, het bruisende hart van de voor-Alpen, weten we in een supermarkt met oppervlakte van een postzegel toch met wat creativiteit de ingrediënten voor een lekkere lunch bij elkaar te schrappen. Kost je wel een vermogen: 100 gram salami voor 9 euro… Na deze rip-off beginnen de bergen waar al snel een mooi uitzichtpunt is waar we met uitzicht op de hoogste berg van Australië een heerlijk broodje zalm met kappers en zongedroogde tomaten verorberen. Bijzonder fenomeen is dat, ondanks de beperkte hoogte, er toch van juni tot en met september op grote schaal wintersport bedreven kan worden. Skiën, langlaufen, sledehondenraces het kan er allemaal. 
Het wintersport seizoen is nog maar net geëindigd en blijkbaar moet iedereen nog bijkomen van die sneeuwpret want alles is uitgestorven. Op de top bij Mount Hotham zijn wat stilstaande stoeltjesliften en een verlaten apres-ski hut naast de weg het enige bewijs dat er hier wel eens mensen komen.
We rijden door en kunnen het niet nalaten om even met onze schoenen in laatste resten van de sneeuw te staan en een mini sneeuwballengevecht te houden in hetzelfde land waar we twee weken geleden nog eindeloos woestijnlandschap hebben doorkruist en de, daar niet voorkomende, mussen dood van het dak vielen. Het landschap is inmiddels ook wel woest geworden. Er zijn hier de afgelopen jaren flinke branden over heen gegaan en omdat er geen boomgrens is, is de bosbrand tot boven aan de top gekomen. Ziet er een beetje uit alsof er vlakbij een kerncentrale over de rooie is gegaan. Wandelen is geen aantrekkelijke optie en dus rijden we door en belanden in Bright waarvan ik in eerste instantie denk dat er een ZZ Top bijeenkomst plaatsvindt. Er rijden tientallen van die kekke autootjes rond. In Bright zelf wordt gauw duidelijk wat er gaande is: het jaarlijkse hoogtepunt van de streek, de Hot Rod convention. De hele stad staat vol met glimmende karretjes, oude Amerikaanse bolides of Lowriders waar met enige regelmaat coole bejaarden in blijken te zitten. We belanden op een camping een flink stuk buiten het dorp om de drukte te vermijden en na een wijze les van de campingeigenaresse die alles aan het verkopen is om met een campertje in Tasmanië te gaan wonen (Live life, the worst thing that can happen is that you stop breathing) belanden we op een plek langs een rustig kabbelende beek en twee mooie bomen om de hangmat tussen te hangen.
Eén van de tips van de dame is om de zonsondergang op Mount Buffalo te zien. We besluiten om het toetje op het topje van de berg te nuttigen. Dat blijkt een behoorlijke rit te zijn en omdat we de zon steeds verder onder zien gaan vergeten we haast om ons heen te kijken. Dat doen we gelukkig wel want Mount Buffalo National Park blijkt een juweeltje te zijn. In de gidsjes waar we ons mee voeden wordt het park slechts zijdelings beschreven maar ten onrechte! Wat een pracht rit! Gigantische monolyten liggen overal, dichte bossen afgewisseld met alpenweides. 
Op één van die weides klimt een wombat de weg op en dankzij Nikki Lauda kwaliteiten mijnerzijds is hij\zij in staat om uiterst appelig toe te kijken hoe wij verbijsterd het beest bekijken. Wat een klepper, ik dacht dat ze een soort marmot plus waren maar ze zijn eerder formaat varkens. Als we bijkomen van de schrik en de camera dreigen te hanteren, stapt hij grommende de weg af en verdwijnt met een dikke knor in zijn hol. Op de top is het prachtig, bijna 360 graden rondom blik op de Alpen. Het toetje wordt een toptoetje. Live life, breathe…
