Vannacht heeft het aardig geregend maar als we om een uur of 8 wakker worden is het bewolkt maar droog. We douchen en pikken ons bestelde brood op bij Luis. Het brood is nog heerlijk warm. Na ’t ontbijt gaan we richting het nationale park Ordesa dat 1 dal verder ligt. Als we het dal in rijden is het prachtig om alle toppen rondom het dal te zien liggen. Het gebergte verschilt aanzienlijk van de Alpen. Behalve besneeuwde toppen die hier maar heel zelden te zien zijn, zijn de Pyreneeën boven de boomgrens ook kaler. Het grijze gesteente is op sommige toppen het enige dat je ziet. Daarbij komt dat er in elke helling ergens een kaarsrechte rand is die het erg aan de Dolomieten laat denken. Het geeft sommige bergen een sombere sfeer, zeker met de alsmaar grauwer wordende lucht. Het gebied van de Monte Perdido is een heel ruig stuk en behoort dan ook tot één van de dunst bevolkte gebieden van Europa. 
Aan het einde van de weg, in the middle of nowhere popt er opeens een betaalde parking op maar de prijs van 2 euro per dag strookt dan wel weer met de locatie. We gaan op pad maar zijn duidelijk nog niet helemaal op dreef. We gaan op pad zonder eten, zonder petjes, zonder kaart, zonder inlegzooltje van Marieke’s wandelschoenen maar gelukkig wel met de poncho’s. Een wandeling van een uur of 3 langs prachtige watervallen en alpenweide’s (of heet dat dan ook Pyreneenweide’s?) Hoog boven de pieken zweven lammergieren rond, te ver weg om te zien hoe groot ze zijn maar evenzogoed indrukwekkend. Halverwege wordt het tijd om de poncho’s tevoorschijn te halen en op de terugweg zijn we net twee hobbits die diep weggedoken in hun cape’s schuilend voor de regen. Omdat Marieke haar inlegzolen heeft vergeten mee te nemen doet ze de wandeling op sandalen maar met de regen is dat niet echt prettig. Toch komen we ongeschonden bij de auto aan en vertrekken terug naar de camping waar we tot onze verbazing ontdekken dat het verhaal over het microklimaat op de website niet gelogen is. Op de camping is het droog en lekker comfortabel. De wok wordt tevoorschijn getrokken en rond een uur of half 9 (belangrijke tip: als je geen last wilt hebben van culturele jetlag, zo snel mogelijk mee doen met het lokale ritme, dus niet eten voor een uur of 9) zitten we aan een heerlijk maaltijd. Een paar wijntjes en een potje Rummicub later is het tijd om te gaan slapen.