De voorspellingen waren matig voor vandaag dus besluiten we om wat tekorten aan te vullen. Marieke’s vergeten zolen moeten gecompenseerd worden en de koelbox is overleden. Verder is er een onbedwingbare behoefte aan pesto, iets waar de Spanjaard uit Ford Fiësta niet aan mee wil werken. We besluiten dus om terug te gaan naar de Franse kant en dit te combineren met een bezoekje aan de katholieke variant de Hadj, Lourdes.
De tocht is zwaar, veel slingerende bergweggetjes, flinke kuddes schapen die vanuit de mist opdoemen en de weg opspringen, een tunnel met een flinke wachttijd en een verkeerd uitgepakte gok voor wat betreft de te nemen afslag op de Peage, kortom zoals ze in het oosten zeggen: kan beter. Lourdes is bijzonder om te zien. Enorme rijen rolstoelen, voortbewogen door devote dames en heren, op weg naar de overhang waar Maria zich ooit heeft geopenbaard aan herderinnetje Bernadette. De wanden van de grot zijn volledig afgesleten door alle handen die het aanraken in de hoop op genezing, beterschap of in het slechtste geval: hoop. Sommige bedevaartgangers zijn zo gehandicapt dat ze niet kunnen bewegen. Hun begeleiders nemen een doek, gaan er mee over de muur en vegen die vervolgens aan het hoofd en handen. 
Een katholiek uit donker Afrika heeft zijn handen in plastic handschoen gehuld om de heilzame aanraking zolang mogelijk veilig te stellen. De toegangswegen naar de Grotto zijn een uitbarsting van commercie en wansmaak. Maria’s in alle vormen en maten: van levensgroot bedekt met veel glitters tot klein en fluorescerend. Opvallend veel Indiaas aandoende mensen lopen rond, sommige dragen met twee man een zware tas vol met plastic Maria’s waar je door het afdraaien van haar kroontje, het heilige water uit de bron in kunt doen.
Voor een stel uit de protestante klei getrokken nuchtere noordelingen is het een circus vol met bijna niet te bevatten rituelen en bijgeloven die wat mij betreft eerder in de middeleeuwen passen dan in een westers land in 2015. De terugweg gaat langs Decatholon, E.leClerc en Intersport om de ontbrekende voorraden aan te zuiveren. Op een koelbox na slagen we overal in en dus kan ik bij terugkomst, geland in de hangmat, een door Marieke gemaakte heerlijke tostado met pesto, rucola en tomaat consumeren… Het leven is goed.