Gebruikelijk ochtendritueel wat enigszins verstoord wordt door twee irritante Spanjaarden die gisteren aangekomen zijn. ’t Is me al eerder opgevallen maar Spanjaarden hebben niet echt een goed gevoel voor “private space”. Als we aan het ontbijt zitten in het ochtendzonnetje lopen ze ineens dwars over onze plek, rakelings langs de ontbijttafel omdat de geijkte weg zeker een meter of 10 langer is. Ik ben te verbijsterd om er wat van te zeggen en wil ook geen ingewikkelde discussie opstarten omdat hun Nederlands waarschijnlijk net zo goed is als mijn Spaans en dat maakt het minder leuk om iemand af te zeiken over zijn gedrag.
Hoe dan ook: we pakken de auto om met een grote omtrekkende beweging aan de achterkant van Espot uit te gaan komen. Het begint met een smal asfaltweggetje maar al snel veranderd dat in een bosweggetje dat zo’n 7 kilometer de berg op slingert. Niet zo erg als het weggetje bij Plan maar toch lastig genoeg om niet achterover leunend met 1 vinger aan het stuur te doen. Vanaf de parkeerplaats is het nog een kilometer naar de refugio Pla de la Fond. Een herder is daar net zijn kudde schapen op aan het drijven en als echte toerist besluit ik daar wat foto’s van te maken. Wat ik precies verkeerd gedaan heb ik mij nog steeds niet duidelijk maar als de herder eenmaal achter de kudde aan voorbijloopt scheldt hij mij de huid vol. Waarschijnlijk heb ik de private space van de schapen geschonden. Whatever…
De wandeling is volgens de beschrijving makkelijk, grotendeels vlak dus we zijn op het ergste voorbereid. Inderdaad is het begin heel steil waardoor we in etappes naar boven klimmen. Eenmaal boven ontvouwt zich een prachtig panorama. Voor ons de hoge toppen van de Pic del Pinéto waar vandaan de lammergieren langzaam naar beneden cirkelen om vlak over onze hoofden door te schieten naar de overkant. Voor ons uit ligt het Vall d’Espot met erachter rij na rij de bergruggen van de Pyreneeën. Het uitzicht is betoverend mooi. Eenmaal terug bij de auto zijn we het er allebei over eens: dit was de mooiste wandeling tot nu toe.
Als we aan het eind van de middag weer terug zijn, gaan we nog naar Espot voor wat inmiddels ook al weer een vast onderdeel van het ritueel is geworden: een cerveza met tapas. We doen inkopen voor een BBQ, niet dat er veel keus is maar genoeg om lekker van te eten. Mooi weer is overdag wel lekker maar betekent wel dat de avonden ook flink kouder worden. Rond een uur of half 10 vluchten we de voortent in voor de kou. Ondanks het feit dat we vanmiddag bedachten dat Espot wel door kan gaan voor Wayward Pines, besluiten we om toch nog een aflevering te kijken.
