Tot nu toe hebben we het kunnen vermijden, het gebruik van de wekker. Het getijde en het enorm lange duikvenster op de Doggersbank heeft ons tot nu toe in staat gesteld een uitermate prettig duikschema te volgen, maar het duikvenster wordt steeds kleiner naar het zuiden toe en dus moeten we deze ochtend om half 8 in het water liggen
Boven op het dek is het winderig, knap fris en regent het af en toe. Het tempo van de duikers 
én de bemanning lijdt nogal onder het vroege uur, temeer daar er gisteren pas tegen middernacht een ankerlijn op het gezonken boorplatform van de Inter Ocean 2 kon worden gegooid. Was op de Doggersbank een duikvenster van 5 uur niet ongewoon, nu we weer meer richting het zuiden aan het varen zijn, is die luxe voorbij. Omdat we al aardig uitlopen en het weer er niet beter op wordt besluit ik niet mee te gaan duiken. Alleen de echte elite gaat. Gelukkig komen ze terug met verhalen over slecht zicht waar ik gretig misbruik van maak om mijn beslissing mee goed te praten.
’s Middags steken we weer de grens over naar de Engelse wateren om daar toch eigenlijk weer op een stukje Nederland te gaan duiken. De Koningin Regentes is een Nederlandse radarboot waar we al eerder in voorgaande expedities op hebben gedoken. Ondanks die eerdere bezoeken blijken er nog veel netten op vast te zitten zie ik, als we via de ankerlijn bij het wrak aankomen. Een stofwolk veroorzaakt door verwoed snijdende expeditieleden komt ons tegemoet. Meer op de tast dan op het zicht volgen we de gidslijn en maken een rondje over het wrak, ondertussen inventariserend waar er netten te snijden zijn.
Op de terugweg zetten we onze spreekwoordelijke tanden in een flink stuk warrelnet dat naast een van de radars hangt. Dat het radars waren hoor ik overigens pas achteraf, want onze snijactie heeft het zicht teruggebracht tot nul meter. Het net geeft zich gelukkig snel gewonnen, alsof het zichzelf ook rot voelde over het feit dat het daar maar naar hing te spookvissen. Een enkele verstrikte Noordzeekrab wordt ter plekke verwijderd en het net verdwijnt in de postzak.
Terug bij de ankerlijn wordt duidelijk dat de stroming behoorlijk is toegenomen. We hangen als was aan lijn te klapperen en eenmaal boven blijken de golven behoorlijk bokkig te zijn geworden. Vasthouden is het devies maar de zee doet af en toe behoorlijk zijn best mijn armen uit de kom te rukken. Zover komt het gelukkig niet ondanks dat de rit achter de zodiac ook de nodige klappen oplevert, wordt ik toch veilig afgeleverd bij de kooi die mij zonder veel moeite op het schip aflevert.
Aan het einde van de duik kan de balans worden opgemaakt. 1500 kilogram aan netten en rommel hebben wij intussen van de wrakken kunnen verwijderen. Een resultaat waar we trots op kunnen zijn en we zijn er nog niet eens! We hebben de Noordzee weer wat schoner gedoken.