No worries!

Tijdens de vlucht wordt veelvuldig uit het raam gekeken en gefotografeerd, want we zien het landschap al snel veranderen in een uitgestrekt wonderschoon landschap waar geen einde aan lijkt te komen. De landing lijkt ruw te worden gezien het harde werken van de piloot om de kist recht te houden, maar het is een zachte touch down. We zijn er nu echt!

De bagage komt heel snel, dat lukt altijd makkelijk op een kleiner vliegveld. De autoverhuurder heeft echter zijn rolluik ernstig dicht zitten en er zit niets anders op dan te wachten tot 14 uur. Maar dan heb je ook wat! Als eerste worden we verrast met een Ford Ecosport en vervolgens komt Willem aanrijden, tegen het verkeer in, in een Dacia oh nee Renault Duster. Lekker ruime auto’s en dat moet ook wel met 1,8 bagagestuk per fellow. Eenmaal op weg komen we er redelijk snel achter dat we de verkeerde kant op rijden (hoe moeilijk kan het zijn: links of rechts mét Tomtom), maar zo weten we tenminste wel welke kant we over 2 dagen op moeten. Op het moment dat we ons afvragen wanneer we de lama’s gaan zien waar we zo voor moeten oppassen, hebben we er bijna 1 klaar voor de BBQ op de autogrill. OK, dat wordt dus opletten.

We zijn onder de indruk van de enorme schoonheid van de natuur, turquoise meren, eeuwige sneeuw in de verte en verder geen enkele nederzetting. Boven de bergketen hangen wolken die tot de verbeelding spreken, de Nederlandse grootmeesters zouden helemaal uit hun dak zijn gegaan bij dit aanzicht. Langs de kant van de weg zijn diverse karkassen van lama’s te zien, zowel voor, achter, als in de afrastering. Beetje luguber…

En eindelijk doemt daar El Chalten op, onze eerste overnachtingsbestemming. Het Fitzroy massief is met vlagen te spotten tussen de wolken. Het dorpje is klein, maar biedt alles wat je hier nodig hebt: pinautomaat, supermarkt, restaurants en souvenirs. We blijken een enorm gezellig huisje gehuurd te hebben, met een apart keukentje waar weldra alle bagage in de weg staat. Anita de eigenaresse heet ons van harte welkom en maakt ons meteen wegwijs in de wandelmogelijkheden in het gebied. Eenmaal gesettled gaan we nog ergens veel vlees eten en liggen we om 22.00 uur allemaal te snurken.

De Condor van de Andes

We slapen allemaal tot zo’n beetje 7 uur uit en weg zijn alle jetlags. Broodjes halen, ontbijten en up we go, de paden op, de lanen in. We gaan op weg naar een uitzichtspunt op het Fitz Roy massief. Dat is een behoorlijk piekerige berg bedekt met gletsjers. We krijgen eerst instructies van de parkranger. Het begin is behoorlijk steil, wat maakt dat we regelmatig ‘iets uit onze tas moeten halen’. Maar met ineens een condor boven ons hoofd lijkt dat een valide smoes. Wat een grote vogel zeg, de grootste vliegende ter wereld: weer een mooi beest op mijn lijst gevinkt! Onderweg zien we hem nog een paar keer.

Het uitzichtpunt is werkelijk adembenemend, het waait behoorlijk, maar de ene selfie na de andere wordt gemaakt en zelfs de eerste groepsfoto! We vervolgen onze weg naar een meertje, Laguna Capri. Cyriel waagt zelfs zijn blote voeten in het koude water, de lefbek. We lopen weer terug naar onze hut, nagenietend van een erg mooie wandeling. Als dit de voorbode is van wat we allemaal te zien krijgen op deze reis, dan gaat het onze verwachtingen zeker overtreffen.