We liggen aangemeerd in Ushuaia. Voor de laatste maal horen we Sebastiaan’s wake-up call over de luidsprekers. We pakken de laatste losliggende spullen in; nu we tegelijk met onze kamergenoten bezig zijn, blijkt de vier-persoons cabine toch best krap!
Gisteren heeft kapitein Evgeny ons op zijn eigen charmant onbeholpen toegesproken; dit was een ‘Easy Drake,… really!!’. Desondanks zit iedereen nog wat na te slingeren en ik moet mezelf tijdens het tandenpoetsen nog even vasthouden aan de wasbak.
We gaan met twee bussen naar het vliegveld. Er is een staking in Ushaia die misschien een blokkade voor ons opwerpt. We grappen dat met dit regenachtige weer de stakers wel thuis zullen blijven. We hebben gelijk; zonder oponthoud komen we op het vliegveld.
Er is geen haast; de vlucht gaat pas boarden om 13:15. Terwijl we een eenvoudig broodje nuttigen, wordt regelmatig iets omgeroepen over vlucht 1853. Goh, waarom roepen ze dat nu al om?
Even later blijkt waarom; kwart over één is de uiterste boardingtime. Wanneer we naar boven gaan zien we een lange, niet bewegende rij staan voor de security scan, en over een half uur vliegen we!!!
Plotseling beweegt de rij sneller. We schuifelen naar de scanner. Oh crap! De onderwaterbehuizing van mijn camera laat meestal alarmbellen afgaan. Mijn tas en jas gaan door de scanner. Geen alarm, pfieuw! Ik stap zelf door het poortje, en het is raak; de pieper gaat af. Maar in plaats van schoenen uit en fouilleren kijkt de controleur naar mijn riem en gebaart dat ik door mag lopen!
We stappen als laatsten aan boord. Net op tijd, want het vliegtuig vertrekt 20 minuten eerder dan gepland! Bijzonder. Tijdens de vlucht ontstaat er consternatie wanneer er iets begint te lekken uit de overhead compartimenten. Vier man cabinepersoneel met een stapel papieren handdoeken lossen het op. Esthers zorgen over haar fotoapparatuur die daar bij lag, worden gesust: ‘just water, no problem for your camera’.
Deze keer is de transfer van vliegveld naar hotel beter geregeld; een busje ruim genoeg voor bagage en onszelf brengt ons naar Two Hotel. Onderweg zien we stukken van
Buenos Aires die misschien niet toeristisch zijn, maar wel eigen aan de stad. Ik ben erg benieuwd naar de komende dagen…
Het blijft spannend, tijdens jullie hele reis!
Bij deze wil ik Cyriel ook feliciteren met zijn verjaardag!
Ik weet niet hoe Annemarijn en Marcel het voor elkaar kregen om je op
De dag zelf te feliciteren.Via Facebook?
Bij deze wil ik iedereen bedanken voor zijn/haar bijdrage aan het blogboek!
Gelukkig waren het dus niet de flessen alcohol ? …….