De fles verjaardagschampagne van Cyriel bonkt nog voorzichtig na in mijn hoofd als de wekker gaat. Bij het ontbijt is het druk maar dat is niet te danken aan de kwaliteit van het ontbijt. Behalve veel zoete frutsels is er niet veel fatsoenlijks te krijgen. Kaas die een belediging voor het product is en vruchtensap dat de Sunkist pakjes van vroeger een traktatie maken. Nevermind, het ontbijt voedt en daar gaat het om. Het plan voor vandaag is om Uruguay toe te voegen aan de lijst van bezochte landen. Vanuit Buenos Aires gaat er een pontje de rivier over naar Colonia, een pittoresk stadje, zo hebben we vernomen. We wandelen naar de terminal en komen tot de ontdekking dat “een pontje de rivier over” op zijn zachts gezegd een onderschatting van de onderneming is. 
We moeten boeken, dat lukt aardig, prijs van 1100 pesos zo’n 80 euro lijkt mee te vallen ( jammer dat bij het afrekenen blijkt dat dat prijs per persoon is…) De overtocht gaat ook 1 uur duren (vrij brede rivier..) en op de boot komen vereist net zoveel wachttijd als een vliegtuig boarden (saaie wachtruimte terwijl buiten het zonnetje heerlijk schijnt…). Als het verlate vertrek aangekondigd wordt, stijgt er een uiterst cynisch applaus op. Demonstratief gedrag is Argentijnen niet vreemd. Eenmaal aan de overkant blijkt Colonia inderdaad pittoresk maar minder dan gehoopt zodat we de laatste uren doden op een gezellig terras met een goeie fles Urugayaanse wijn. We blijven zolang mogelijk zitten om zo min mogelijk tijd in de terminal door te brengen. Bij aankomst in de terminal gaat het inchecken soepel maar de douaneformaliteiten gaan Zuid-Amerikaans langzaam, zo langzaam dat we slechts met de hakken over de sloot de boot halen. Inmiddels zijn de trossen los, schommelt de boot Drake 0, wacht ons aan de andere kant de bonte avond…