De dag begint grijs: met de verjaardag van Cyriel, wat een heerlijke plek om jarig te zijn. Het weer werkt daarbij ook mee, want we hebben regen en een beetje onweer. O nee, de fietstocht lijkt in het water te vallen! Dat valt gelukkig mee: al gauw krijgen we bericht dat deze moeiteloos door kan schuiven naar de middag. Fijn. Maar wat gaan we in de tussentijd doen? We besluiten om een bijzondere boekwinkel te bezoeken en wat is er dan spannender dan met de metro daar naar toe te reizen. Ik krijg altijd een werelds gevoel als ik in de metro in het buitenland zit. Vaak zijn de stationnetjes kunstwerken: in oude en soms ook vervallen stijl, maar soms ook opgeknapt en versierd in de felste kleuren. De warmte van de zinderende zomer gonst na ondergronds. In de metro geen airco maar stadsverwarming (open raampjes). Dat hoort erbij! Met de kaart drie keer rondgedraaid en twee keer fout gelopen weten we de boekwinkel te vinden. Het blijkt een oud bioscooptheater te zijn, met balkonnetjes, coulissen en een bijzondere plafondschildering. We neuzen wat in het Spaanstalig assortiment en Cyriel trakteert ons op cheese cake en lemon pie. Hè wat vervelend.
Ondertussen een extra update van de starttijd van de fietstocht: nog eens 2 uur later i.v.m. weersverwachting. No problemo, wij vermaken ons wel (de regen valt namelijk best wel mee). We besluiten om verder te lopen naar Palermo, de botanische tuin. Helaas vinden we daar een gesloten hek: ‘i.v.m. stormschade gesloten’. Super jammer, het zag er erg mooi uit! We eten een pizza’tje en lopen op ons gemakkie naar het startpunt van de fietstocht. Daar wachten Job en Manon ons op om even verderop fietsen te passen bij Pedro. Mooie brede sturen, stoere fietsen. We hebben er zin in! We krijgen eerst een veiligheidsinstructie: fietsen hier is Ìets anders dan in Nederland. We hebben nooit voorrang en ondanks de fietspaden moeten we er ons van bewust zijn dat de automobilisten in Buenos Aires niet gewend zijn aan fietsers. OK, dat wordt spannend. Als makke schapen fietsen we achter de gids aan en stoppen regelmatig voor een mooi verhaal. Het leuke is dat we op plekken komen waar je anders als toerist niet snel terecht komt. Uiteraard doen we wat highlights, maar een stukje van de wijk La Boca is best spannend (is zeg maar niet de beste wijk van de stad). Het weer ís middags is heerlijk en het lekker actief bezig zijn geeft ons goede zin! Onderweg krijgen we wat tips voor het avondeten.
’s Avonds besluiten we om inderdaad de tip van de gids op te volgen en in de wijk San Telmo eerst te gaan borrelen en daarna wat te eten. De heren besluiten om zelfgebrouwen bier te proberen. “Muy bien”, zegt de bardame en komt even later terug met een paar wel heel kleine glaasjes. Ietwat beteuterd wordt naar de glaasjes gekeken, totdat het verlossende woord komt: “ik heb wat proefglaasjes meegenomen, want meestal vinden buitenlanders ons bier niet lekker”. En inderdaad ze heeft gelijk, het smaakt echt helemaal nergens naar. Gauw maar een fles Stella Artois, dat kennen we tenminste. Na de borrel schuiven we aan in een kakofonisch restaurant, al bijna helemaal vol met mensen. Er wordt weer een halve kudde aan vlees besteld en we zijn benieuwd wat we voor onze neus gaan krijgen (Frank 550 gr., Willem 550 gr., Gert-Jan 750 gr., de dames onbekend). Tja, dat zijn flinke happen, maar goed dat we geen bijgerechten hebben besteld! We worden verrast door de ober, die ons een Argentijnse prosecco aanbiedt. Daar zeggen we geen nee tegen. Vervolgens wordt de rekening ook begeleidt door weer een fles gratis bubbelwijn. We beginne een beetje te wankele op de bene en we moetuh nog teruglopuh… De avond was reuzegezellig en als we bij het weggaan de ober ook nog bedanken voor de gezellige verjaardagsavond van Cyriel maken we vrienden voor het leven.
De weg naar het hotel is lang, maar ach, wie dut ons wat?