No worries!

De dag begint met de wake up call en een pak sneeuw. Nu hebben we echt te maken met poolweer. De temperatuur is ca. 1⁰C, maar door de wind voelt dat zeker kouder aan. We hijsen ons weer in de gebruikelijke spekkoeklagen: ondergoed, thermo-ondergoed, fleece, dikke jas, winddichte broek en afhankelijk van de configuratie nog een waterdichte broek, om vervolgens af te toppen met een muts en handschoenen. Daaroverheen moet dan nog een life jacket, voor het geval je overboord mocht vallen van de zodiac.
Het eerste bezoek van de dag is aan het Vernadsky station van Ukraine. Oorspronkelijk van de Britten, nu voor het luttele bedrag van £1,- verkocht. Er wordt onderzoek gedaan naar magnetisme, het gat in de ozonlaag en wat de biologen daar nu deden kon niemand ons vertellen… Het is moeilijk voor te stellen dat mensen hier 11 maanden aaneen verblijven. Wat iedereen zich heel goed kan voorstellen is dat je je dusdanig kan vervelen dat je een heuse bar bouwt. De dag ervoor gonsde het al rond: je kunt wodka drinken daar! Tevens hebben de vakantiegangers de mogelijkheid om een kaart te sturen naar het thuisfront. Wie dat wel/niet hebben gedaan zal blijken over een paar maanden, het bevoorradingsschip komt niet eerder langs dan over 2/3 maanden. Dus dat blijft nog even spannend .
Het bezoek wordt aangevuld met een rondje langs de kanalen naast het station, door de crew liefkozend het ‘Venetië van Antarctica’ genoemd. Nu komen we heel dichtbij gletsjers in alle kleuren, veroorzaakt door algen. Op een stuk drijfijs liggen 2 grote zeehonden. Waar de mens allang door het ijs zou zijn gezakt, weten onze blubberige vrienden hun gewicht beter te verdelen. Ze trekken zich niets aan van ons en de zodiacs en blijven onverstoorbaar tukken. We zien de eerste verschijnselen van bevroren zeewater, een soort van slush ijs dat later over moet gaan in steeds dikkere stukken die uiteindelijk tegen elkaar aangeplakt de bevroren zee moeten gaan vormen.
De middag vieren we een paar mijl verderop bij Yalours Island. In de verte zien we al diverse zwarte bewegende vlekken, wat niets anders kan betekenen dan dat het weer bruist van het wildlife! We maken een cruise met de zodiac om het eiland heen. Op de ijsschotsen zien we Crabeater en Weddell seals, maar ook de Adélie pinguïn wordt nog in aardige aantallen gespot. Op de terugweg zien we in de verte een bultrug polshoogte nemen bij de stoere jongens en meisjes van de kayaks. Het enorme beest zwemt onder hen door. Wat een geweldige ervaring moet dat zijn. Esther en ik vliegen het voordek op van de boot, want ineens kunnen we spreken van een heuse bultrugsoep. Overal duiken ze op (of eigenlijk boven) en alle fotografen willen nu echt wel eens een perfecte hoekduik met dito staart vereeuwigen.
We schrikken ons lam wanneer er een exemplaar naast onze boot komt uitspuien. En nog één! De enorm lange beesten komen zo dichtbij dat we hen in volle glorie kunnen bekijken. Ik hoor achter me gemopper van Esther, omdat ze de telelens op haar camera heeft zitten en dat geldt ook voor mij. Dat gevoel laten we heel snel achter ons, dan moet het maar zoals het gaat. We rennen met de walvissen mee naar het achterdek, waar een vin van een paar meter voor onze ogen langs zoeft. Hoe klein kun je je voelen in deze sprookjesachtige wereld. Ik merk dat ik tranen in mijn ogen krijg van al deze natuurpracht…
In de avond bereiden we ons weer voor op een stukje varen: we gaan weer buitengaats en al snel verdwijnen er passagiers stillekens benedendeks. De Doctor doet weer goede zaken in antizeeziektepleisters. Het is vroeg stil op de Plancius: nog 160 mijl naar de Zuidpoolcirkel!