No worries!

Één van de meest geliefde onderwerpen van vakantiegangers hebben we nog niet behandeld, deze is speciaal voor mijn moeder: het weer! Het weer is waarachtig weergaloos. Ergens heeft een expeditielid enorm veel credits bij de weergoden verkregen: waar we in El Chalten nog 1 dag werden weggeblazen door de wind op tochtige hoeken, hebben we daarna:
1. Temperaturen gehad die boven het normaal liggen (20⁰C +)
2. Windstille dagen met in de avonduren soms een ietwat licht aantrekkend briesje
3. Maximaal twee regendruppels overdag met ’s nachts soms wat neerslag, maar dat is slechts een gerucht en niet gebaseerd op feitelijke waarneming
4. Heel veel zon en weinig bewolking.
Kortom: ook wij kunnen elke dag tegen elkaar verzuchten dat we blij zijn dat we niet in het koude/natte Nederland zitten.
Zo ook vandaag, op een iets meer bewolkte dag dan we gewend zijn, maar met een temperatuur waarbij de jassen in de rugzak kunnen blijven. Dankzij alle pinstress van gisteren zijn we vergeten om voor vandaag de boottocht door het Beagle kanaal te boeken. En dus zetten we de wekker en gaan vroeg op pad om uit te vinden waar we tickets kunnen kopen. Met een hele rij chalets van verschillende rederijen valt het echter niet mee om er één te vinden die ook daadwerkelijk vertrekt. We willen namelijk naar de Pinguïns en dat doet niet elke boot. Bijna worden we verleid om een trip alleen naar Sea Birds Island te maken, waar ze pinguïns hebben die vliegen, maar daar trappen we niet in. En toch lukt het Willem weer om in zijn beste Spanglish een tocht te regelen die én naar de zeeleeuwen gaat én naar de pinguïns!
In volle vaart worden we met een catamaran naar de eerste stop gevaren, Sea Birds Island met wel duizenden aalscholvers. Een frisse vissengeur komt ons tegemoet zodra we in een bepaalde reikwijdte zijn van het eiland. Gert-Jan stelt meteen voor om vanavond een lekker stukkie vis te eten, mmm dat zullen we nog wel zien.
De tocht wordt vervolgd naar de zeeleeuwen. Midden in het kanaal hebben zij een eilandje gevonden waar het heerlijk zonnen en brullen is. Er zitten ook nog jongere exemplaren bij die wat wolliger en bruiner zijn dan de volwassen exemplaren.
Iets verder varen en daar komen we aan bij de pinguïns die in grote getalen op het strand staan te staan. De boot komt dichterbij, en dichterbij, en dichterbij, totdat we zo goed als op het strand zitten. Dit zijn de Magellaanpinguïns, maar in de kudde zijn ook nog twee Koningspinguïns te spotten en ook nog Ezelspinguïns: dit is echt weer zo’n dag dat we gigantische mazzel hebben, zoals bijna elke dag. Wauw, wat zijn die beesten fotogeniek! Wel moeten we wat opdringerige Japanners van ons afslaan, die ook graag een foto willen maken. Tijdens het terugvaren vallen we allemaal in slaap, wat niet gek is met een binnentemperatuur van 30⁰C.
Het boodschappen doen voor het avondeten is wederom hilarisch. Als je als buitenlander denkt aan de beurt te zijn bij de kassa wordt je echter resoluut verwezen naar kassa 3, reden onbekend. Kassa 3 is echter gesloten, dus dan probeer je het natuurlijk bij nummer 4. Helaas, wij gaan sluiten. Zucht. Bij kassa 5 krijgen Willem en Gert-Jan gebaren naar zich toe geworpen dat alleen zwangere vrouwen daar mogen afrekenen. Que? Bij de laatste kassa lukt het eindelijk. Vanavond weer genieten van een verantwoorde maaltijd.
En dan is het moment suprême bijna aangebroken, morgen einde middag vertrekken we richting Antarctica. Willem heeft de golfhoogte gechecked van de Drake Passage en het ziet er naar uit dat we een redelijk rustige overtocht gaan krijgen. Oef, dat scheelt weer een nachtmerrie vannacht…