No worries!

Zo hee, dat was een goede nacht! Verschrikt word ik wakker, het is inmiddels al half acht. Ben ik toch nog helemaal weggedoezeld nadat Willem me vannacht de stuipen op het lijf heeft gejaagd door na mij naar het toilet te gaan zonder dat ik het wist… Na een goed ontbijtje door Rob gaan we op pad naar de Panoramaroute. Eerste stop: Macmac Falls. Geen McDonalds met Big Mac maar een klein stukje rots met manshoog hek en een aardige vallende plens water. Leuk. Op naar de volgende stop. God’s Window: klinkt veelbelovend. Mooie vergezichten met een klein stukje nevelwoud. Een mooi groenblauw gekleurde kolibrie steelt de show. Next. We reizen verder naar een aanbevolen restaurantje met local food. Het ziet er prachtig uit: een mooie rivier met grote rotsen en keien. Op het menu vandaag staat Kudu wors met pap en daarnaast kiezen we springbok kebab uit. Superlekker! We rijden verder langs brandende bermen (bewust aangestoken door de overheid) naar Bourkes Luck, waar een mooi ravijn te zien is met indrukwekkende uitgesleten holen. Helaas is het een beetje druk. Overal ‘Nederlandssprekend of iets wat daar op gelijkt’ zoals Zuid-Afrikanen, Belgen, Duitsers, etc. Pas op je woorden dus…

Ineens worden we gebeld: het reisbureau. De schrik zit erin, Willem neemt snel op. We worden enorrrrrmmm gemist bij de volgende lodge: de game drive start zo. Sjips, we wisten niet dat we ons al daar ’s middags konden vervoegen voor wat wild kijken. Na nog even goed de navigatie geraadpleegd te hebben, en nog een keer, en nog een keer, dringt het tot ons door dat we verder af zitten van de volgende bestemming dan gedacht (foutje bedankt). Ai, dat wordt flink doorrijden om voor donker aan te komen. Willem begint het Afrikaanse rijden behoorlijk onder de knie te krijgen. Behoorlijk soepel manoeuvreert hij de Hilux tussen links- en rechts rijdend verkeer middendoor. Als je de spelregels kent… Ik doe mijn ogen maar even dicht om te chillen.

Het laatste stuk van de rit is off the road. Het is niet helemaal duidelijk maar ergens moeten we langs een controlepost en een hek. Net als je denkt dat je fout zit, vinden we de controlepost. We mogen doorrijden na overhandiging van een kaartje wat heel eenvoudig lijkt. Maar al na 200 meter lijkt het erop dat we alweer verdwaalt zijn. Dit is niet chill. Het ligt natuurlijk aan de instructies en het kaartje. De reizigers in de auto blijven stil, om maar niet de stress op te voeren. We rijden namelijk nu wel in een wildreservaat zonder hekken. We hebben al 3 giraffen gezien, een wrattenzwijn, wat hertachtige beesten, apen en bavianen. Ik moet zeggen dat dat normaal heel leuk is, maar het is donker en we weten niet waar we naar toe moeten. Maar tatadadaaaa Google Maps to the rescue! Op één of andere manier weet ie de weg. Geen gezeur nu, volg de instructies. En inderdaad, na 10 km arriveren we om 18.15 uur bij de lodge, waar het personeel ons juichend welkom heet. Ze waren al een beetje bezorgd…. Vanaf hier begint weer de zo heerlijke luxe, je bagage wordt naar je chalet gebracht, welkomstdrankje staat klaar. Het enige wat onze wenkbrauwen doet fronsen zijn de waarschuwingen voor het wild wat overal kan lopen (geen hekken namelijk) en we hebben zelfs een waarschuwingsalarm gekregen mocht er een noodsituatie zijn waarbij een wild beest voor de deur zit. Maar dat vergeten we snel als we zien dat er een karaf sherry voor ons klaar staat in een heel mooi hutje met het safari-gevoel van vroeger (koloniaal dus, het geweer is het enige wat ontbreekt). De braai staat klaar vanaf 19 uur. We maken kennis met wat Nederlanders en Duitsers en het wordt enorm gezellig in een afgesloten stukje van het restaurant. We genieten van wors, kip kebab en lamb chops en natuurlijk de overheeeeerlijke maispap (die je in plakjes kan snijden. Dus de lezer zal zich wel een idee kunnen vormen over de smaak). Na de wereldpolitiek te hebben besproken met de Duitsers (die erg op onze lijn zitten trouwens) onder het genot van een wijntje en/of cognacje verdwijnen we in onze hut. Hakuna matata!