Rob en Miranda staan op de steiger te wachten om ons uit te zwaaien. Zij gaan vandaag richting Sandakan, om vandaar uit naar Lankayan te vertrekken, waar wij ons dan weer een dag later bij hen zullen gaan voegen, begrijpt u wel? Het is mistig op de vroege morgen. Yayah stuurt de boot alsof hij weet waar hij heen gaat, we hebben weinig keus dat hem te vertrouwen. We komen een andere boot tegen en van hen horen we dat er iets verder op een Oerang otang gezien is. We gaan op onderzoek en inderdaad, hoog in de boom is een enorme aap te zien die lekker in zijn zelfgemaakte nest zit. Hij kijkt af en toe met een lome blik naar al de mensen die zich aan hem vergapen. Ondertussen probeert hij wat vruchten te pakken te krijgen. Een ultieme lamzak: hij strekt zijn arm uit, concludeert dat het niet haalbaar is en draait zich om. Geen haar op zijn hoofd die er aan denkt om zijn kont 20 centimeter te verplaatsen zodat hij het wel zou halen. Ziet er wel ultiem relaxt uit!
We gaan verder richting het oxbow lake, een (bijna) afgesloten tak van de rivier die hier sterk meandert. In het gebied zijn 27 oxbow lakes (zo genoemd vanwege de vorm die lijkt op de hoorns op de kop van een rund) Onderweg wordt de route opgevrolijkt door spelende makaken die door de bomen slingeren. De zon is inmiddels doorgebroken en als we het oxbow lake opvaren is het heerlijk relaxt. Er is koffie of thee met koekjes, en als je wat stukjes koek in het water laat vallen komen daar tientallen kleine visjes op af. Als we terug varen, stopt Yayah opeens en wijst op iets dat best een boomstam zou kunnen zijn. 
Het zwemt alleen iets te actief voor een boomstam en we hebben dan ook te maken met een krokodil. Het is een saltie, bekend om zijn eetlust waarbij ook de mens op het menu staat. We blijven op een veilige afstand. Yayah vertelt dat sinds de krokodillen in Australië beschermt worden, ergens begin jaren ’70, de krokodillenpopulatie daar zo sterk gegroeid is dat er zelf regelmatig saltie de grote oversteek maken richting Indonesië en zelfs helemaal tot in Borneo. We kijken ademloos toe hoe hij voorbij zwemt. Uiteindelijk verdwijnt hij onder het water zonder een rimpeling te maken. Op de terugweg komen we nog een keer langs de boom waar de oerang otang zich nog steeds bevind en we stoppen nogmaals om te kijken. Bij het uitstappen blijkt er een prachtige moerasslang op een boomtak te liggen.
Na de haast verplichte dut lopen we terug naar het cafetaria om wat te lezen en foto’s te doen. maar we raken in gesprek met een Deense dame die 17 in Nederland heeft gewoond. Ze heeft haar fysiotherapiepraktijk verkocht en is de wereld aan het rondreizen. Als ze hoort dat Marieke bij de KPN werkt komt er nogal wat oud zeer boven: alles in Nederland is keurig afgerond behalve de administratie van KPN…
Tijdens de lunch wordt er een demonstratie gegeven van het fenomeen stortbui. De regen beukt werkelijk op de daken en het water vormt complete riviertjes over het resort. Maar, goed geregeld, als we met de bus vertrekken naar de grotten van Gomantong is het weer droog. Marieke heeft een diepgewortelde afkeer van kakkerlakken en nu wil het geval dat die een soort van vloerbedekking zijn in de grot. Miljoenen vleermuizen en zwaluwen wonen in de grot en hun ontlasting is een dik pak guana op de bodem geworden waar kakkerlakken zot op zijn en zeg zelf: wie niet? Stoer is het wel dat ze ondanks die afkeer wel mee loopt de ingang in. Het begin gaat nog maar als de gids een langpotige duizendpoot laat zien die ook nog eens omringt is door veel kakkerlakken, breekt de weerstand en breng ik haar terug naar de ingang. Omdat ik weer aan wil hakken bij de gids, zet ik flink de sokken erin en wil ook nog eens mij camera instellen. Dat wordt mij bijna fataal want ik struikel en kan me nog maar net vastpakken aan een paaltje (vol met kakkerlakken overigens) Als dat paaltje er niet geweest was, was ik zo voorover in de kakkerlakkensoep gekukkeld. Ik kom aan bij de groep en zie nog net een demonstratie. 
Hij spuugt op het zwarte goed naast de boardwalk en in een oogwenk kruipen er uit alle hoeken kakkerlakken tevoorschijn. De grot zelf is prachtig (in de serie Earth van de BBC zijn hier ook opnames gemaakt). Achter in de grot is een stuk van het plafond ingestort en stroomt er wat zonlicht naar binnen. Tegen het plafond zijn duizenden kwetterende zwaluwen nesten aan het bouwen, die nesten worden vervolgens eens per jaar geoogst door de locals omdat die het basisingrediënt zijn van vogelnestjessoep, een delicatesse in China. Eén kilo A kwaliteit nestjes brengt zo’n 2000 euro op. Dat verklaart waarom de mensen bereid zijn om met uitermate gammele bamboetrappen van tientallen meters hoog hun leven te wagen. Terug bij de loopplanken richting de bus zit een grote groep makaken die zo brutaal zijn dat ze gewoon op de leuning blijven zitten als we er voorbij lopen.
Terug op het resort hebben we na een heerlijke pisang goreng nog even de tijd om de tas in te pakken want morgen gaan we weer verder. We maken een schemercruise en die is erg leuk: probiscusapen en makaken, nog een oerang otang, een water monitorlizard en veel roofvogels. Toch is het wel duidelijk: we hebben de highlights hier wel gezien. Het eten is overigens wel uitstekend: loempia’s. blackpepper kip, geroerbakte varens, heerlijk! Na het eten blijven we achter met Cornelia en de Deense dame en hebben heel veel schik. Tot in de late uurtjes blijven we kletsen en er sneuvelt een flesje wijn. Aan het einde van de avond schiet Cornelia in een lachstuip waar ze bijna niet meer uitkomt. Die is evenwel zo aanstekelijk dat iedereen dubbel ligt van het lachen. Kortom: een gezellige avond
