Van de laatste paar dagen ontbreekt een paar stukjes van het reisverslag. Wat er nog wel is, aangevuld met info gefilterd uit geheugen en logboek, volgt hieronder
1 mei
Vroeg op want de eerste duik is om kwart over 8. Het zicht is wel redelijk bij Bimborock. Halverweg de duik krijgen we bezoek van een witpuntrifhaai die minutenlang rond blijft circkelen. In het rif zit een soort verdiept plateau als een soort arena. Op de bodem liggen tientallen blauwgespikkelde pijlstaartroggen die alle kant op aan het zwemmen zijn. Opmerkelijk om er zoveel bij elkaar te zien. ’s Middags gaan we naar Froggy Fort. Tot een meter of 15 diep is het zicht wel redelijk maar daaronder komen we in een soort bruine bonensoep terecht met niet meer dan een meter of 3 zicht. We gaan wat omhoog om in het goede zicht te blijven. Onder een overhangende rots komen we een enorme langoest tegen die dreigend op ons af stapt. Maar de scharen die zijn soortgenoot in Zeeland wel heeft, ontbreken en erg indrukwekkend is het dus niet. We maken nog twee duiken, te weten op South rock en het huisrif. 
Die zijn niet vermeldingswaardig op twee dingen na, bij de eerste duik komen we een mooie verpleegstershaai tegen en voor de duikschool scharrelt een grote groep bumpheadparratfish rond, altijd imposant om te zien.
’s Avonds willen we eens kijken of we gebruik kunnen maken van het internet hier. Je moet je laptop bij de receptie afgeven en dan voeren ze het wachtwoord is. Dat gebeurd bij Paul door iemand die niet echt goed kan typen dus als het na 2 keer tevergeefs proberen, eindelijk lukt, heeft Paul het wachtwoord eenvoudig mee kunnen lezen zodat we allemaal lekker even kunnen internetten met een maximale snelheid van zo’n 28k8…
2 mei
Vandaag drie duiken omdat er vanavond een buffet is wat erg lekker klinkt. De duiken zijn niet bijzonder op 1 duik na, bij Mula Mula. Daar zwemt een rog van zeker anderhalve meter doorsnee over het rif, bijna een manta… Het buffet is heerlijk, met overheerlijke sateh, bami, nasi en groeten. We krijgen steeds meer de indruk dat de nadruk van Lankayan meer ligt bij mensen die voor een dag of twee, drie romantisch komen doen en wellicht nog eens een duikje maken. De populatie van bezoekers wijzigt in ieder geval heel vlot. Wij zijn inmiddels tot de groep der Lankayan veteranen toegetreden.
3 mei
Vandaag laatste duikdag van Rob, Miranda, Paul en Cockie. We maken 3 duiken die op zich wel aardig zijn. Redelijk wat naaktslakken, een zebrahaai (vaak abusievelijk aangeduid als Leopardshark), een flink aantal schildpadden en een prachtige enorme platworm. Als we tijdens de lunch terug op het resort zijn, komt er iemand langs om te melden dat er eieren zijn uitgekomen. Dat dachten we al want toen we even naar de hut terug liepen klommen er overal kleine schildpadjes over wortels en takken op weg naar de zee. Een aantal schildpadjes is een beetje de weg kwijt en die zijn verzameld en worden op het strand losgelaten. Dat helpt niet echt, want de meeste kruipen in rondje rond en schrikken zelfs als ze een beetje nat worden van een golfje. Een stuk of 10 weten de zee te bereiken en zwemmen weg maar de overigen 30 worden weer gevangen en gaan zo mee op de boot om op volle zee uitgezet te worden. ’t Is een beetje een circus. Overal mensen die er bovenop staan met de camera, maar ja, daar staan wij ook tussen… ’s Avonds nemen we afscheid van de club met een extra biertje maar het duikregime is keihard en dus vallen we om tien uur in coma in bed.
4 mei
Afscheid nemen van de bende van 4. We staan extra vroeg op om ze uit te kunnen zwaaien. We maken nog een groepsfoto op de steiger van de duikschool. Als alle bagage aan boord is van de speedboot verdwijnen ze snel in de ochtendmist. We ontbijten en gaan vervolgens naar de duikschool. We maken de eerste duik voor de duikschool maar wel wat verderop. Daar hebben ze een vissersboot afgezonken die door de kustwacht betrapt werd bij het illegaal vissen in het beschermde gebied. Het wrak is wel aardig maar slecht zicht helpt niet. Ik schrik me wezenloos als ik de stuurhut in zwem en oog in oog hang met een reuzebarracuda. Stare down! En ik win, hij draait langzaam weg en zwemt de hut uit. Verder zien we de andere duiken niet veel noemenswaardig op de nachtduik na die we weer voor de deur maken. Ik vind een shaddy batfish, een vis die al heel lang op mijn lijstje stond. Jammer genoeg lukte het niet om er een goeie foto van te maken, dus het genieten blijft alleen aan mij voorbehouden.
5 mei
Vandaag laatste dag. We kunnen nog net 1 duik maken omdat we morgenochtend vroeg vliegen naar Kuala Lumpur. De duik op het huisrif is erg leuk, voor het eerst is het goed zicht en kunnen we het kunstrif een beetje serieus bekijken. We zien een grote grouper die probeert een klein sepiaatje te vangen, want niet lukt overigens. Na de laatste duik spoelen we alles en hangen het te drogen. We doen lekker rustig aan, liggen wat op het strand laten ons culinair verwennen en pakken de tas in.
6 mei
De speedboat vliegt over het water richting Sandokan. Daar staat het busje al klaar om ons naar het vliegveld te brengen. We vliegen rechtstreeks op Kuala Lumpur, en niet zoals Olaf eerst bedacht had, via Kota Kinabalu. Daardoor hebben we 10 uur te besteden in KL. We nemen de snelle trein naar de stad, die zo’n 70 kilometer bij het vliegveld vandaan ligt. De trein brengt er ons in nog geen 25 minuten. De stad zelf is aardig maar niet bijzonder. Er is heel veel lelijks, alles is hoog, glimt maar heeft geen stijl. Op een pleintje zien we een aantrekkelijk terrasje en als ze er Duvel blijken te hebben, stoppen we met onze toch al weinig enthousiaste verkenning van de stad en drinken in de heerlijke zwoele troepenavond een heerlijk biertje
De vlucht terug is prima, rustig, een vrije stoel naast ons. Af en toe een dutje, af en toe een filmpje en de tijd vliegt…
Een mooie vakantie met veel natuurschoon, met name boven water. Lankayan was een beetje teleurstellend maar ach: we zijn inmiddels ook we erg verwende nesten geworden. Al met al een vakantie om met plezier aan terug te denken.
