Het wordt een lange dag, met vijf duiken. De duiken hier zijn prachtig maar echt spectaculair worden ze niet, we worden intussen verwende nesten. Dat vraagt altijd even aanpassen maar als dat eenmaal gelukt is maken we heerlijke duiken. Tonijnen, murenes, grijze rifhaaien en witpuntrifhaaien. De nachtduik heeft iets spookachtig omdat uit elke hoek een haai tevoorschijn kan komen. Ze schieten onder je door en als je in de verte schijnt met je licht zie je de groene reflectie van zijn ogen.
De volgende dag varen we naar de meest noordelijke punt van het rif. De eerste duik is een driftduik. We worden door de zodiac naar een punt op het rif gebracht en vanaf daar laten we ons rustig terugdrijven naar de boot. Al gelijk bij het afdalen zien we een tonijn van over de twee meter die recht overeind staat met zijn bek open. Een aantal poetsvissen is druk bezig om zijn tanden te poetsen. Grijze rifhaaien komen vanuit de diepe blauw om ons uit te checken en tussen het koraal op de zanderige stukken liggen de witpuntrifhaaien te slapen. Boven aan de rand van het rif is een grote groep bumphead parrotfish aan het rond schuimen. Naar het einde van de duik onder de boot patrouilleren een flink aantal haaien en eenmaal boven wordt duidelijk waarom. De volgende duik worden de haaien gevoerd en dat hebben ze blijkbaar al in de gaten. Voor het voeren van de haaien is een plek uitgekozen die een beetje op een amfitheater lijkt. Een grote rots in het midden is uitgerust met een haak waaraan een touw zit met een drijver. We gaan in een halve kring zitten en als iedereen zit wordt de kabel gevierd en gaat de drijver omhoog. Daar wacht de zodiac en die doet een kooi vol met visafval aan het touw. Dat wordt vervolgens weer naar beneden getrokken. De haaien vallen de kooi aan zodra hij in het water is. De kooi wordt naar beneden getrokken maar de tientallen haaien laten de kooi niet los en zelfs in de ketting van de kooi bijten ze zich vast. Voor de kooi, van zo’n meter hoog en halve meter in het vierkant, de grond raakt hebben ze de kooi open en begint de frenzy. Eén grote kluwen met haaien vecht om de stukken vis. Er tussendoor mengen zich nog een aantal giant potato cods en red bass voor de restjes en vier minuten later is het gevecht voorbij. 
Als we de rest van de duik gaan maken zwemmen er nog tientallen haaien rond maar langzamerhand verdwijnen ze in het blauw om weer gewoon te gaan doen… We varen door naar een duikstek die bestaat uit een aantal diepe canyons. Het onderwater landschap is prachtig, het doolhof is mooi om door heen te duiken. Garden eels zitten op de zandvlaktes en wiegen in de stroming maar schieten weg als we eraan komen. Als we over een randje heen willen gaan naar de volgende canyon kijkt een witpuntrifhaai uitermate verstoord naar ons omdat we hem uit zijn schoonheidsslaapje wekken. Pas als we tot op een halve meter genaderd zijn vindt hij het welletjes en gaat een paar meter verderop liggen.
Terug naar de kust! Heel onbewust voel ik de neiging om een handje vol Primatours te nemen. De wind is vanmiddag redelijk aangewakkerd en er staan witte kopjes op de golven. Lolo, altijd vriendelijk en attent, komt langs met een grote pot heavy stuff tegen zeeziekte. Innemen en vervolgens heel rap zorgen dat je in bed beland anders val je halverwege om. We houden het op de primatours. De zorgen blijken echter voor niets, de boot schommelt ons als baby’s in slaap met een wiegeliedje gezongen door de golven.