Half 7 melden we ons bij het restaurant voor ons galgemaal. De laatste keer te zoet brood, met gebakken ei, vieze koffie en sap uit een pakje. En toch heeft het een week heerlijk gesmaakt, al was het alleen al vanwege het uitzicht op de Bali Zee of de temperatuur van 29°… Om 7 uur vertrekken we voor de 3 uur durende rit naar het vliegveld. Daar loopt alles op rolletjes en een half uur na aankomst zitten we een koffie te drinken bij de taxfree shops. De koffietent is zo sociaal om ons vast te laten wennen aan de prijzen thuis. Hebben we afgelopen weken met 4 personen gegeten en gedronken voor zo’n 120 euro in totaal, de koffie hier zou daar al meer dan 5% van opsouperen. 
De vlucht naar Singapore is rustig tot vlak voor de aankomst. Rob heeft vanmorgen al wat krampen in zijn buik gehad maar nu slaat de buikkramp in alle hevigheid toe. Hij vlucht naar de WC en als hij daar vanaf komt ziet hij er lijkbleek uit. Het klamme zweet staat hem op het voorhoofd. Hij kan nauwelijks bewegen en dus blijven we na de landing zitten. Na een keer of twee bezoek aan de WC komt hij iets bij en kunnen we het vliegtuig verlaten. We doen rustig aan en stellen ons er al op in dat we de 10 uur in Singapore niet van het vliegveld af komen. Jammer maar soms is het even niet anders. Maar na een kopje thee en een uurtje rust blijkt Rob een wonderbaarlijke genezing te hebben ondergaan en stelt hij voor om de stad in te gaan!
We pakken de metro naar Gardens at the Bay, een gloednieuwe tuin die voor het Marina Bay Sands hotel is aangelegd. De tuin is erg mooi aangelegd met grote boomachtige constructies die door de jaren heen gaan begroeien. Onderdeel van het complex is de Cloud Forest kas, een enorme biosfeer waarbinnen een nevelwoud wordt nagebootst. Het is prachtig gedaan, met binnen in de “berg” allerlei tentoonstellingen.
Na het bezoek gaan we naar Satay at the Bay, een nachtmarkt met heel veel lekkere dingen. Overal staan tentjes met oosterse lekkernijen, We bestellen een blad met saté, spek en garnalen. Samen met de mie en de nasi goreng een heerlijke maaltijd om de vakantie mee af te sluiten.
De vlucht is voor ons alle vier een prettige verrassing. Waar de heenweg een zware bevalling is, slapen we nu allemaal redelijk wat waardoor de 13½ uur aardig snel voorbij gaan. Op Schiphol staat er een enorme rij voor de douane en op Marieke na, kiezen we allemaal de verkeerde rij. Voor me wordt elke Chinees de hemd van het lijf gevraagd over de reden van zijn bezoek. Dik een half uur later komen we bij de bagageband aan om daar ook weer een flinke tijd te moeten wachten. Misschien dat ze eens moeten gaan kijken hoe ze het doen in een 3e wereldland als Indonesië 
Gert-Jan staat al te wachten als we eenmaal door de douane heen zijn en als je dan eenmaal de A2 opdraait met zijn 10 banen asfalt is het duidelijk: we zijn weer thuis…