Ik word al vroeg wakker van één of ander raar geluid. En zoals je soms echt heel vreemd kunt denken in je halfslaap ben ik zo een uur aan het beluisteren en bedenken of het een vogel is, of dat het speelgoed is van het kindje in de tent naast ons. Ik kom er niet achter en houd het op een vogel. De eerste attractie van vandaag is Cathedral Cove. Het is een prachtig verscholen baai waar je toegang tot krijgt door een grote natuurlijke tunnel in de rotsen. Het water is turkoois blauw, het strand wit en natuurlijk zijn we niet de enigen. De prachtige plaatjes kunnen geschoten worden, maar daarvoor moet je je handig manoeuvreren tussen de andere fotografen door. Wel grappig dat op de beelden lijkt alsof je de enige bent. We kijken hoe de kajakkers het water worden ingeduwd en maken de mooie terugwandeling.
De volgende attractie is Hot Water Beach. Dit is alleen leuk tijdens laagtij. We krijgen een gratis schep mee van de camping en vertrekken richting het strand. Eenmaal op het strand weten we precies waar we moeten zijn: in de verte staat een groot aantal mensen in bikini en zwembroek heftig kuilen te graven. Op bepaalde plekken komt namelijk heet water vanuit de grond naar boven, waardoor je een heerlijk badje kunt creëren. Dit is alleen op de rechte lijn van een rots in het water naar 2 rotspunten op het strand, alle plekken daar buiten heb je ijskoud water. Het is enorm komisch dat niet iedereen dat weet: overal zie je kuilen en dammen op de vierkante meter, mensen met rood aangelopen hoofden zijn naarstig op zoek naar de juiste plek. Willem verandert in het jongetje van vroeger en hij schept driftig her en der en met succes. Alleen is het water te heet op die plek (60 graden) en dan verbrand je toch echt je voeten. Ik zie het gelaten aan en zoek een lekker plekje in het zand om die gekte van een afstand te aanschouwen, dat is al kostelijk vermaak. Dan lukt het ook mijn oude schatgraver en ik zie hem heerlijk relaxed in een hot pool liggen. Uitgebadderd wordt mij medegedeeld dat het zand toch nu echt overal tussen zit. Mmm dat heb ik dan toch echt gemist haha!
De laatste stop van de dag is bij Patricia en Jan-Bert, een oude huisgenote van Willem die hier zo’n veertien jaar geleden hier naar toe is geëmigreerd. We krijgen te zien en te horen hoe je hier als Nederlander een bestaan kan opbouwen, verleidelijk! Eigen kalveren voor het vlees, fruitbomen tussen de weilandjes en genoeg ruimte om je huis om te experimenteren met bomen, planten, groenten, bedenk het maar. Ook de poedel Sandy vindt ons bezoek erg fijn en we knuffelen wat af met haar ter compensatie van het missen van onze Sjaak. We hebben een gezellige avond en moe maar voldaan vertrekken we naar de camping. Na de gebruikelijke installatie-activiteiten springen we de bus in en schrikken ons een hoedje. Op en naast het plafond hebben zich in de tussentijd duizenden eendagsvliegjes gehuisvest. Jaiks! We kunnen niks anders dan een stuk toiletpapier pakken en ze één voor één uit te roeien. Werkelijk overal gaan ze zitten en alhoewel ze enorm sloom zijn duurt het toch een dik half uur voordat we de campervan weer vliegvrij kunnen verklaren. De paranoia blijft en dus trek ik het dekbed maar goed over mijn hoofd…