Terwijl ik dit zit te tikken heb ik enorm last van de invallende zon terwijl het toch al half twaalf ’s avonds is; blijft gek!
Vanmorgen mochten we uitslapen en werden we pas om kwart voor acht door Ali over de PA gewekt. Altijd te weinig tijd om op te staan en te douchen, dus dit keer was ik als laatste bij onze vaste ontbijttafel in ‘devils corner’, acht minuten te laat. Ook vandaag kent het programma een strak regime, en nadat we plan A als niet mogelijke optie voorbij zijn gevaren, mochten we met zijn allen op zodiaccruise rond Sundneset bij het eiland Barentsøya. We kregen van tevoren te horen dat het ‘a bit splashy’ zou worden en dat er veel stroming zou staan. Suus en ik zaten achterin waardoor al die nattigheid door onze Duitse medereizigers werd opgevangen. 
Het triomfantelijke gevoel van ‘wat nou splashy?’ zou ons overigens later op de dag, tijdens het tweede zodiactochtje, nog duur komen te staan. Na lang wikken en wegen toch maar de groothoek op de camera gezet, want dit zou waarschijnlijk niet zo’n bijzonder uitstapje worden en een tele was waarschijnlijk niet nodig. Fout! Een bearded seal, een rendier en drie ijsberen later waren we weer terug op de Plancius voor een ordinaire snacklunch met kaassoufflés, pizza en patat. Willem was inmiddels als enige (enigszins teleurgestelde) duiker van onze groep ook weer aangeschoven, waardoor we weer op volle sterkte in de eetzaal aanwezig waren. Vervolgens nog even ‘de kamer opruimen’, waarna Ali ons over de speakers weer wekte met het programma voor de middag. Dit keer naar Kapp Lee op Edgeøya om rendieren te spotten. Bij het aan land komen vroeg Ali: “zijn jullie nat van onderen of van boven?” Het collectieve antwoord was: “allebei”. 
Zelfs Ali vond het een natte bedoeling en dat terwijl zij toch een deel van het jaar in Schotland en het andere deel op de Falklands woont. Je zou zeggen dat ze dus wel iets gewend is. Toch was de wandeling absoluut de moeite waard. De beloofde rendieren deden hun showtje en er lag een groepje walrussen ongeïnteresseerd op het strand te pitten, zoals ze dat eigenlijk altijd doen. Nat maar voldaan keerden we terug naar het moederschip voor de recap en een melige presentatie over zeeziekte door Tanja. En toen was het zoals gewoonlijk weer tijd voor een eetmoment. Alles op het schip gaat in een vaste volgorde: opstaan, eten, iets doen, eten, slapen, iets doen, recap met inhoudelijk praatje, eten, drinken, slapen. En soms ’s avonds nog een extraatje. En vandaag was zo’n dag, met een heuse pubquiz. De Wannabears namen het op tegen de Arctic Monkeys. Helaas waren er buiten onze twee groepen ook nog andere groepen actief en moesten we de hoofdprijs afstaan aan de Polar Bears. Wat begon als een grauwe, mistige dag, was uiteindelijk toch weer erg leuk en verrassend.
Gert-jan